بیشتر والدین بر این باورند که کودکان میتوانند موسیقی را به طور غریزی و فوری یاد بگیرند. علاقهی کودکان به موسیقی از بدو تولد آنها آشکار است، زمانی که با یک لالایی ریتمدار آرام میشوند و یا با یک آهنگ شروع به تکان دادن دستها و پاهای خود میکنند. هنگام شنیدن موسیقی چه چیزی در مغز کوچک آنها میگذرد که باعث انجام این حرکات میشود؟
مطالعات اخیر نشان داده است که تعامل با موسیقی، علاوه بر گوش دادن به آن میتواند تواناییهای کودک شما را در درک زبان، حل مسائل ریاضی و موارد دیگر بهبود بخشد. تحقیقات انجام شده در دانشگاه تورنتو نشان داده است که موسیقی میتواند ضریب هوشی کودک را افزایش دهد. همچنین مطالعات انجام شده در دانشگاه مک گیل مونترال نشان داده است که موسیقی میتواند ساختار واقعی مغز را تغییر دهد و حتی میتواند به کودکان مبتلا به اختلالات رشد ذهنی کمک کند. به نظر میرسد که موسیقی یک ماشین تمرین همه جانبه برای مغز کودک است.
به یاد داشته باشید که اثرات موسیقی موتزارت بر روی والدین در دههی 90 میلادی باعث شد تا آنها بر این باور شوند که نواختن موسیقی کلاسیک برای فرزندانشان میتواند آنها را به نابغههایی تبدیل کند.
سیلوین مورنو، دانشمند علوم اعصاب مشهور جهان و محقق برجسته در یک مرکز تحقیقاتی علوم عصبی و حافظه شناختی وابسته به دانشگاه تورنتو میگوید: ” گوش دادن به موسیقی هیچ کاری برای مغز نخواهد داد، بلکه شما باید به نوعی در تعامل با موسیقی باشید.” او همچنین در مورد تأثیر موسیقی بر مهارتهای شناختی کودک به یک نتیجه جالب توجه رسیده است: “هنگامی که کودکان از طریق نواختن یک ساز یا یادگیری نتها با موسیقی درگیر میشوند، مهارتهای شناختی آنها تقویت میشوند.”
مهارتهای شناختی روزانه برای جذب و پردازش اطلاعات استفاده میشوند، به عبارت دیگر آنها قدرت حافظه و تمرکز ما هستند. اکنون سوال این است که آیا ما با مهارتهای شناختی متولد شدهایم؟ پاسخ مثبت است. همه ما با چندین استعداد متفاوت به دنیا آمدهایم، اما مشابه با عضلات بدن، این تواناییها نیاز به تمرین و تقویت دارند. یادگیری هنر میتواند یک مؤلفه اساسی در تقویت مهارتهای شناختی باشد و از آنجایی که انجام یک ساعت ریاضی برای یک کودک چهار ساله کسل کننده است! آواز خواندن و تعامل با موسیقی روش بهتری است.”
دیدگاهتان را بنویسید